Regelmatig zaten er gedetineerden die nauwelijks lezen of schrijven konden. Kreeg zo’n persoon dan een brief van bijvoorbeeld zijn vrouw, dan kreeg ik het verzoek om de brief voor te lezen en hem ook te beantwoorden. Derhalve heb ik menigmaal liefdesbrieven zitten schrijven naar de vrouwen van gedetineerden, het kwam zelfs voor dat ik de brief schreef zonder dat de betreffende gedetineerde er bij was. ‘’ Bewaarder als je de brief af hebt, lees hem dan maar voor. Ik weet zelf toch niet wat ik allemaal moet vertellen.’’ Nou dan ging er weer een liefdevolle brief de brievenbus in.Wij hadden toen een afdeling waar onder andere de inkomende en uitgaande brieven werden gecensureerd. De collega die dan zo’n brief onder ogen kreeg (die van mijn hand -en gedachtespinsels was) hield me wel eens aan, keek me begripvol aan, en vroeg me: ‘’Hoe lang ben jij al gestoord?!’’ In ieder geval hebben we samen vaak gelachen over dit geschrijf. Wat ook vaak een verzoek aan mij was: ‘’Bewaarder, ik moet straks naar de rechtbank. Zou jij voor mij een stropdas willen strikken? Ik weet niet hoe dat moet, en ik wil er straks bij de rechtbank netjes bij staan.’’
Inhoud