Deze winkel was een lokaaltje op de begane grond van ongeveer 5×4 meter en bevond zich in een doorgang van cellenvleugel A naar de B-vleugel. In de muur van dit lokaaltje was een doorgeefluik van ongeveer 1,5×1 meter. De gedetineerden konden met een door hem ingevulde bestellijst artikelen aankopen. Op de lijst was steeds door de financiële administratie aangegeven of hij voldoende geld op zijn rekening had staan. Het maximaal te besteden bedrag per week was toen 40 gulden.
De gedetineerden kwamen aan geld op hun rekening door:
- Geld wat ze bij zich hadden komende vanuit het politiebureau
- Geld wat overgemaakt werd door hun relaties
- Geld wat ze verdienden door middel van werken op een werkzaal
- Geld wat ze kregen van mede gedetineerden door middel van een overschrijving
In de winkel was voornamelijk het navolgende te koop: Diverse rookwaren, frisdrank, snoep, vacuüm verpakt beleg en toiletartikelen (geen spuitbussen). De winkel werd gedreven door een zelfstandig ondernemer. Bij het uitgifteloket stond een bewaarder (post winkel) die de bestellijsten had opgehaald bij de financiële administratie. Hij riep steeds via een etagebewaarder gedetineerden op (zo’n vier personen) om naar de winkel te sturen. En net als in de maatschappij gold: Geen geld op de rekening, niks kopen en ook niet poffen. De winkelier had door ervaring geleerd dat poffen gewoon betekende dat hij naar zijn centen kon fluiten (poffen in de bajess!!). De financiele administratie trok die aankopen van hun rekening af.
Prima